Każda Msza Święta, tak jak każdy sakrament, ma swoją wartość, niezależnie od kondycji człowieka, który ją odprawia bądź w niej uczestniczy. W teologii istnieje określenie: Ex opere operato (łac. „przez sam fakt spełnienia czynności”). Czynność sakramentalna, dokonana przez uprawnionego szafarza (czyt. księdza), niezależnie od jego świętości czy jej braku, jest zawsze skuteczna, ponieważ skuteczność działania w niej Jezusa Chrystusa jest niepodważalna. To jest bardzo ważna prawda, ponieważ zdarza się (i to nierzadko!), że wielu ludzi łączy skuteczność Mszy Świętej (lub innych sakramentów) od szafarza tych sakramentów).
Katechizm Kościoła Katolickiego podaje:
„Ponieważ przez pełniącego posługę święceń działa i zbawia sam Chrystus (por. KKK 1128), niegodność kapłana nie jest przeszkodą dla działania Chrystusa […] Mówi o tym z mocą św. Augustyn: „Kto zaś jest sługą pysznym, należy do diabła, jednak daru Chrystusa nie plami. (por. KKK 1550) Co przez niego spływa, jest czyste, co przez niego przechodzi, jest jasne, dostaje się na żyzną glebę... Duchowa moc sakramentu jest jakby światłością. Ci, którzy mają być oświeceni, przyjmują ją czystą, a jeśli nawet przechodzi przez nieczystych, nie ulega splamieniu”
Istnieje jednak druga strona medalu:
aby sakrament dokonał zbawiennych skutków duchowych u przyjmującego go, konieczna jest jego duchowa dyspozycja - stan łaski uświęcającej. Im większa jest dyspozycja duchowa (żarliwość wiary, usposobienie) przyjmującego, tym owocniejsze jest przyjęcie sakramentu dla życia wiary. Tę zależność skuteczności sakramentu od przyjmującego go określa się terminem ex opere operantis (łac. „na podstawie tego, czego dokonał działający”), aby podkreślić zasadniczą różnicę pomiędzy rolą udzielającego a przyjmującego sakrament w stosunku do skuteczności sakramentu w udzieleniu łaski. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ex_opere_operato)
Reasumując:
1. Msza Święta, ma zawsze skuteczne działanie, niezależnie od grzeszności i usposobienia osób, które ją odprawiają, udzielają Komunii Świętej, głoszą słowo Boże itd. czy biorą w niej udział.
2. Jednak owocność Mszy Świętej, zbawienne jej skutki, zależą od dyspozycji duchowej przyjmujących ten sakrament
Wobec powyższego, widzimy jak ważne jest przygotowanie się do Mszy Świętej, dyspozycja serca i umysłu.
W bezpośrednim przygotowaniu do Mszy Świętej pomagają nam „gotowe” modlitwy, które znajdziemy w książeczce „Droga do Nieba” (zob. numery: 22.1 do 22.3). Jeszcze bardziej rozbudowany tekst znajdziemy w IV Księdze książeczki pt. „O naśladowaniu Chrystusa” – Tomasza a Kempis, który zawiera odpowiedź na zaproszenie Jezusa – odpowiedź człowieka, grzesznego, który pragnie przyjąć Ciało Pańskie, a czuje się bardzo niegodny i grzeszny przed obliczem świętości Boga. Powołuje się zatem na słowa samego Jezusa zawarte w Piśmie Świętym, które go ośmielają i pomagają przystąpić do Jego ołtarza:
„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię
[Mt 11,28], mówi Pan.
Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata [J 6,51].
Bierzcie i jedzcie. to jest ciało moje za was (wydane). Czyńcie to na moją pamiątkę
[ Mt 26,26; 1Kor 11,24].
Kto pożywa moje ciało i krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim [ J 6,57].
Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i życiem [ J 6,64].
Gabriela Seifert-Knopik