Bogaty młodzieniec:

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę». On Mu rzekł: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości». Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»

Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. Wówczas Jezus spojrzał wokoło i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego». Uczniowie zdumieli się na Jego słowa, lecz Jezus powtórnie rzekł im: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego». A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc może się zbawić?» Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe». Wtedy Piotr zaczął mówić do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą». Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

Krótkie rozważanie

Dziś młody człowiek zbliża się do Jezusa. Pyta jak uzyskać wieczne dziedzictwo. «Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie...» odpowiedział Pan. —To już robię!

Co jeszcze mogę zrobić? —Zostaw wszystko i idź za mną... Nie był w stanie!

Miał zbyt dużo rzeczy, utracił wolność... i pozostał smutny.

Rzeczy są środkami. Rzeczy nie są wieczne; Jezus jest!

Prawdziwe bogactwo nie tkwi w posiadaniu dóbr materialnych, lecz w naśladowaniu Jezusa.

 Przy opracowaniu wykorzystano materiały ze strony: https://family.evangeli.net

Tematyka roku duszpasterskiego 2024/25 związana jest z obchodem Jubileuszu Zwyczajnego Roku 2025.

Taka jest jednoznaczna wola Konferencji Episkopatu Polski. Papieski zamysł Roku Świętego został zawarty w bulli Spes non confundit ogłaszającej Jubileusz oraz we wcześniejszych dokumentach papieskich: listu zapowiadającego Jubileusz, skierowanego do abp. Fisichelli, i orędzia Ojca Świętego Franciszka na 38. Światowy Dzień Młodzieży (26.11.2023 r.) pt. Weselcie się nadzieją.

Zbliża się ćwierćwiecze dwudziestego pierwszego wieku, a więc kolejny Rok Święty, czyli rok łaski. Językiem kolokwialnym możemy powiedzieć: będzie się działo.

Co się będzie działo i w jaki sposób możemy skorzystać z dodatkowych łask, które Pan Bóg chce nam ofiarować w Kościele?
Myśl przewodnia, hasło Jubileuszu: „Pielgrzymi nadziei” przypomina wyznawcom Chrystusa kim są i apeluje, by w dzisiejszych czasach byli i stawali się ludźmi mocnymi nadzieją i budzącymi nadzieję. Musimy być bogaci w nadzieję, która - jak pisze św. Paweł: „zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5). Autor Listu do Rzymian zachęca dalej: „Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali (Rz 12,12). Ojciec Święty Franciszek, odwołując się to tego Listu, podkreśla: „Musicie <być bogaci w nadzieję>” (Rz 15,13), aby w sposób wiarygodny i pociągający dawać świadectwo każdemu człowiekowi. Świat potrzebuje świadectwa naszej nadziei. My chrześcijanie jesteśmy solą ziemi i światłem świata (Mt 5, 13-16). Pan Bóg nie zostawi nas samych i dotrzymuje obietnicy. Przez powstanie Jezusa z martwych „zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego i niewiędnącego, które jest zachowane dla nas w niebie” (1P 1,3) .

Czym jest „Rok jubileuszowy”, zwany także „Rokiem Świętym”? W tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej to przede wszystkim rok szczególnej łaski, przypominający o tym, iż każdy człowiek i cały wszechświat pochodzi od Boga, od Niego zależą i do Niego zmierzają. W starożytnym Izraelu rok jubileuszowy zwykle wypadał co 50 lat. Od 1300 roku w chrześcijaństwie (od papieża Bonifacego VIII (+1303) wyznaczono cykl obchodów jubileuszowych co 100 lat. Potem okres ten został skrócony do 50 lat, zaś od Pawła II (+1471) ustalono, iż będzie miał miejsce co 25 lat. I tak jest aż do dziś (oprócz niektórych okresów, kiedy nie można było go obchodzić, np. z powodu działań wojennych). Jest to tzw. Jubileusz Zwyczajny. Mamy również jubileusze nadzwyczajne poza wyznaczonymi okresami (np. 2016 r. – Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia).

Podsumowując:

1. Co 25 lat mamy w Kościele Rok Jubileuszowy, który otwiera nam bramy do szczególnych łask (symbolika otwartych drzwi, o których będzie jeszcze mowa).

2. Temat przewodni: „Pielgrzymi nadziei” - każdy człon ma głęboką wymowę: „pielgrzym” – człowiek w drodze do jakiegoś celu (tu: niebo, spotkanie z Bogiem) „nadzieja”, jako cnota teologalna, która „zawieść nie może”, bo jest czymś pewnym dla kogoś, kto wierzy.

3. Mamy być „solą ziemi i światłem świata” i dlatego potrzebujemy szczególnej mocy z Wysoka. Nadzieja ma pobudzić nas do radości pomimo różnych zawirowań w tym świecie.

Gabriela Seifert-Knopik