Okres wielkanocny jest szczególnie bogaty w wydarzenia opisane w ewangeliach, a do których odnosi się Kościół w swojej liturgii. I tak Zmartwychwstanie zapoczątkowało czas kiedy Zbawiciel przygotowywał uczniów na swoje odejście, a także „organizował” przyszły Kościół. Jezus przeznaczył na to 40 dni aż do swojego wniebowstąpienia. Boski Mistrz polecił oczekiwać na przyjście Ducha Pocieszyciela, który miał apostołów „pouczyć wszystkiego” i stanąć przy nich jako prawdziwy Paraklet, czyli obrońca i rzecznik. Okres wielkanocny kończy się wraz z uroczystością Zesłania Ducha Świętego.

1. Oktawa wielkanocna

Od Niedzieli Wielkanocnej do Niedzieli Miłosierdzia Bożego trwa oktawa wielkanocna.

- poranek wielkanocny: ukazanie się kobietom
Ewangeliści opisują fakt pustego grobu, do którego zmierzają kobiety wczesnym rankiem „pierwszego dnia tygodnia”, aby namaścić ciało Jezusa. Zastają anioła (młodzieńca lub dwóch mężczyzn w lśniących szatach – opisy ewangelistów się różnią!), który zapewnia, że Jezus żyje. One oznajmiają tę nowinę apostołom. Dwaj z nich: Piotr i Jan szybko biegną do grobu, aby zobaczyć co się stało. Ewangelista Jan pisze, że kiedy zobaczył pusty grób i leżące w nich płótna to „ujrzał i uwierzył” (w zapowiedziane przez Jezusa Jego Zmartwychwstanie). Jezus ukazał się kobietom, gdy powracały z grobu, a także osobno św. Marii Magdalenie, która rozpoznała Go dopiero wówczas, gdy Jezus przemówił do niej po imieniu: „Mario”. Apostołowie jednak nie uwierzyli kobietom…

- wieczorem pierwszego dnia tygodnia: ukazanie się uczniom (nieobecność Tomasza)
Tego samego dnia dwóch uczniów: Kleofas i Łukasz udają się do wsi Emaus, pełni zwątpienia i zawiedzionych nadziei (a przecież usłyszeli o zmartwychwstaniu od kobiet oraz o pustym grobie od Piotra i Jana). Po drodze żalili się Nieznajomemu z niespełnionych oczekiwań wobec Jezusa z Nazaretu: „A myśmy się spodziewali”. Swego Mistrza rozpoznali dopiero w samym Emaus, podczas kolacji, przy łamaniu chleba. Tego dnia szybko wrócili jeszcze do Jerozolimy i opowiedzieli o tym, co ich spotkało.
Do Apostołów zgromadzonych w wieczerniku przychodzi sam Zmartwychwstały w swoim duchowym, uwielbionym ciele (przeniknął drzwi, ale też pokazał swoje rany i jadł wobec nich - a więc nie był duchem!). Przychodzi do Apostołów ze słowami pokoju i darem Ducha Świętego przekazując im władzę odpuszczania (lub zatrzymania) grzechów. Jezus ukazał się też osobno Kefasowi (Piotrowi).
- po ośmiu dniach: ponowne ukazanie się uczniom (gest miłosierdzia wobec Tomasza)
Jezus ponawia swoje przyjście do zgromadzonych w wieczerniku. Po pozdrowieniu: „Pokój wam!” kieruje się do „niewiernego Tomasza” pokazując mu swoje rany. W ten sposób pochyla się niejako nad jego brakiem wiary (co za gest miłosierdzia!). Tomasz wyznaje: „Pan mój i Bóg mój!”.

2. Do czasu Wniebowstąpienia

Jezus ukazywał się przez czterdzieści dni i dawał wskazówki co mają robić po Jego odejściu. Ukazał się siedmiu apostołom w Galilei nad Morzem Tyberiadzkim gdzie dokonał cudu obfitego połowu ryb i zaprosił uczniów na śniadanie, a potem dał władzę pasterską Piotrowi („Paś baranki/owce moje!”). Ukazał się też w Galilei Jedenastu zgromadzonych na górze („niektórzy jednak wątpili”- ?!). Jezus ukazał się też „więcej niż pięciuset braciom równocześnie” oraz osobno Jakubowi (1 Kor 15,6n).
Przed Wniebowstąpieniem daje uczniom ostatnie nakazy (głoszenie Ewangelii wszelkiemu stworzeniu, udzielanie chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, uzdrawianie, wypędzanie złych duchów) i zapewnia o swojej władzy na niebie i na ziemi. Jednocześnie obiecuje obecność z nami „aż do skończenia świata”. Jezus wstąpił do nieba z Góry Oliwnej i „zasiadł po prawicy Boga”.

3. W liturgii Kościoła

Przez osiem dni obchodzimy uroczystość Zmartwychwstania Chrystusa. Każdy dzień jest uroczystością, śpiewa się hymn: „Chwała na wysokości Bogu”, prezbiter ma ubrany biały (a nawet złoty ornat), śpiewana jest sekwencja przed aklamacją „Alleluja”, czytane fragmenty Ewangelii dotyczą ukazywań się Jezusa zmartwychwstałego. W druga Niedzielą Wielkanocną obchodzimy święto Bożego Miłosierdzia (rany Zmartwychwstałego są dla nas grzeszników źródłem łask)! W kościołach Grób Pański pozostaje dekoracją kilka tygodni po Wielkanocy (w miejscu monstrancji często ustawia się figurkę Jezusa zmartwychwstałego). Do Pięćdziesiątnicy prezbiter wdziewa ornat biały, śpiewa się pieśni wielkanocne (w prawie każdej z nich jest radosny okrzyk Alleluja!). Jest to czas radości i wesela.

Gabriela Seifert-Knopik (W tekście nawiązuję do relacji o zmartwychwstaniu Pana Jezusa zawartych
w ostatnich rozdziałach czterech Ewangelii: Mt 28, Mk 16, Łk 24 i J 20 i 21.

Kult Bożego miłosierdzia, objawionego św. Faustynie Kowalskiej, najkrócej mówiąc, przejawia się w następujących formach pobożności i uczynkach miłosierdzia:

1. Cześć obrazu Jezusa Miłosiernego z napisem: „Jezu, ufam Tobie”

Obraz ten przedstawia Pana Jezusa, jakiego ujrzała święta Faustyna podczas wizji 22 lutego 1931 r. w celi płockiego klasztoru: ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa,
a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. (Dz. 47). „Te dwa promienie, które wychodziły z Serca Jezusowego, okrywały naszą kaplicę i infirmerię, a potem całe miasto i rozeszły się na świat cały” (Dzienniczek św. Faustyny, dalej będzie używany skrót: Dz. 87). „Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić jej będę jako swej chwały” (Dz. 48).

OBRAZ TEN JEST OBECNIE NIEMAL W KAŻDYM KOSCIELE, W KAŻDYM DOMU, TAKŻE ZA GRANICĄ!

2. Święto Miłosierdzia, obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy

Po raz pierwszy o ustanowieniu święta Miłosierdzia Bożego mówił Pan Jezus do s. Faustyny
w Płocku w 1931 r., gdy przekazywał swą wolę co do powstania obrazu: „Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia” (Dz. 49). Jezus obiecał, że kto w dniu tym przystąpi do Eucharystii – ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (por. Dz. 300). „W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; (…) niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat” (Dz. 699).

WŁAŚNIE OBCHODZIMY TEN CZAS, MOŻEMY UZYSKAĆ CAŁKOWITE DAROWANIE WIN I KAR, ZACZĄĆ JAKBY WSZYSTKO OD NOWA, JAK PO CHRZCIE ŚW.!

3. Koronka do miłosierdzia Bożego

„Chociażby grzesznik był najzatwardzialszy, jeżeli raz tylko zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia Mojego” – zapewnia Pan Jezus. „Przez nią uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, będzie zgodne z wolą Moją (Dz. 1731).

W NASZYM KOSCIELE PARAFIALNYM JEST ODMAWIANA W DNI POWSZEDNIE PRZED WIECZORNĄ MSZĄ ŚW. WIELE OSÓB ODMAWIA JĄ PRYWATNIE NA PACIORKACH ZWYKŁEGO RÓŻAŃCA.

4. Modlitwa w godzinie miłosierdzia (w chwili konania Jezusa na krzyżu o godz. 15.00)

„Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla świata całego, a szczególnie dla biednych grzeszników, bo w tej chwili zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy (…) W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i dla innych; w tej godzinie stała się łaska dla świata całego – miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość” (Dz. 1572).

W PIĄTKI O GODZINIE 15:00 W NASZYM KOSCIELE JEST WYSTAWIONY NAJŚWIETSZY SAKRAMENT, ODMAWIANA JEST KORONKA DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA, DO16:00 TRWA ADORACJA I OKAZJA DO SAKRAMENTU POJEDNANIA I POKUTY. MOŻNA TAKŻE PRZYJĄĆ KOMUNIĘ ŚW.!

5. Szerzenie czci Bożego miłosierdzia, czyli uczynki miłosierdzia

Tych, którzy szerzą cześć Bożego miłosierdzia „osłaniam przez całe życie jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem” – zapewnia Jezus. Istotą kultu miłosierdzia Bożego jest postawa chrześcijańskiej ufności względem Pana Boga i czynnej miłości wobec bliźnich. Uczynki miłosierdzia, to dzieła miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach ciała i duszy.

OKAZJI DO UCZYNKÓW MIŁOSIERDZIA DZIŚ NIE BRAKUJE. PRZYPOMNĘ SOBIE 7 UCZYNKÓW MIŁOSIERDZIA CO DO CIAŁA I CO DO DUSZY! JAKI DZIŚ UDAŁO MI SIĘ DOKONAĆ?

Opracowała: Gabriela Seifert-Knopik

1. Pochylenie się nad niedolą człowieka

„Bóg jest miłością” – napisał św. Jan Apostoł i Ewangelista (1 J 4,8.16). Tylko ten uczeń, żaden inny. Bo to właśnie on spoczywał na piersi Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy i tylko on spośród Dwunastu stanął pod krzyżem. Jemu tez przypadło zaopiekować się Maryją, Matką Jezusa po śmierci Jej Syna: „Oto Matka twoja”.
Miłosierdzie Boże wydaje się jeszcze głębsza tajemnicą niż Boża miłość. Tenże Jan pisze
w swojej Ewangelii: "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy,
kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" J 3,16. Od kiedy bramy raju zostały zamknięte, ponieważ człowiek nie chciał posłuchać Pana Boga lecz dał się skusić złu, cały rodzaj ludzki został pozbawiony dostępu do raju, do szczęścia wiecznego. Kiedy Pan Bóg wołał Adama: „Gdzie jesteś?”,
ten ukrył się, bo zobaczył, że jest nagi.

2. Bóg przemówił przez Syna, który całe swoje życie ofiarował za nas, przyniósł pokój i odpuszczenie win.

Pan Bóg już wówczas obiecał, że zło/szatan zostanie pokonane przez Niewiastę i Jej potomstwo, czyli Zbawiciela. Ciągle szukał dróg do człowieka. „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna”
(Hbr 1,1). Jezus, Syn Boży stał się człowiekiem dla nas i dla naszego zbawienia. „On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,6n) Nie skorzystał ze sposobności, ale od żłóbka po krzyż ofiarował
za nas swoje życie, a potem obiecał, że pozostanie z nami aż do skończenia świata (Mt 28, 20). Pierwsze słowa Jezusa Zmartwychwstałego to: „Pokój wam”: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J 20,22-24)

3. Odpust zupełny w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego:(Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia 29.06.2002).

a) udziela się odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”.
b) Ponadto marynarze (…) niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy
i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu (…) i z zamiarem spełnienia - gdy tylko będzie to możliwe - trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosierny, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”.
c) Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny, ci którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe.
„(…) najpiękniejsze, co mogło się przydarzyć tej ziemi, to chrześcijaństwo”

(strona autorska ks. prof. Jerzego Szymika)
Gabriela Seifert-Knopik

Z Poniedziałkiem Wielkanocnym - drugim dniem Świąt Zmartwychwstania Pańskiego - wiąże się tradycja Śmigusa-Dyngusa. Śmigus i Dyngus to dwa odrębne obyczaje, które praktykowane były jednego dnia. Dlatego z czasem ich nazwy się połączyły.

Dyngusem nazywano datek dawany przez gospodynie mężczyznom chodzącym w Poniedziałek Wielkanocny po domach, składającym życzenia świąteczne i wygłaszającym oracje i wiersze o męce Pańskiej, czy też komiczne parodie. W zamian za to otrzymywali jajka, wędliny i pieczywo.

Śmigus z kolei, to obyczaj polewania się wodą w Poniedziałek Wielkanocny. Stąd też nazwa "lany poniedziałek". Zwyczaj prawdopodobnie ma korzenie pogańskie i wiąże się z radością po odejściu zimy oraz z obrzędami mającymi zapewnić urodzaj i płodność.

Chrześcijaństwo dodało do tego oczyszczającą symbolikę wody, a także tradycję, zgodnie z którą oblewanie wodą jest pamiątką rozpędzania tłumów, które gromadziły się w poniedziałek, rozmawiając o Zmartwychwstaniu Chrystusa.

W Poniedziałek Wielkanocny gospodarze o świcie wychodzili w pola i kropili je wodą święconą, żegnali się przy tym znakiem krzyża i wbijali w grunt krzyżyki wykonane z palm poświęconych w Niedzielę Palmową, co miało zapewnić urodzaj i uchronić plony przed gradobiciem. Pola objeżdżano w procesji konnej.

Wodą oblewano jednak przede wszystkim młode dziewczęta. Nieoblana panna była zdenerwowana i zaniepokojona, gdyż oznaczało to brak zainteresowania ze strony miejscowych kawalerów.

Poniedziałek Wielkanocny to drugi dzień Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Największe święta chrześcijańskie, takie jak Wielkanoc czy Boże Narodzenie obchodzi się przez dwa dni, aby móc głębiej rozważać te tajemnice wiary.

Zatem Panowie, niepozwólmy naszym Paniom aby dzisiaj były

zdenerwowane i zaniepokojone  

Okażmy Im właściwe zainteresownie... z naszej strony😀

(najlepiej, tak do suchej nitki)

Pry opracowaniu wykorzystano materiały ze strony www. niezbednik.niedziela.pl

Tak z ostatniej chwili...

Tak, właśnie okazaliśmy dzisiaj takie małe, niewinne zainteresowanie Paniom przed i po Mszy św. o godz.7:30.

Mamy nadzieję że nie będą  tym naszym zainteresowaniem urażone.

Przyrzekamy poprawę (do następnego razu) 😡

Chrystus Zmartwychwstał

Liturgia Światła

Światło Chrystusa

Bogu niech będą dzięki

Procesja Rezurekcyjna 2023

 Fotorelację dedykujemy CHÓROWI i Pani Organistce za oprawę muzyczną