1. Pochylenie się nad niedolą człowieka
„Bóg jest miłością” – napisał św. Jan Apostoł i Ewangelista (1 J 4,8.16). Tylko ten uczeń, żaden inny. Bo to właśnie on spoczywał na piersi Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy i tylko on spośród Dwunastu stanął pod krzyżem. Jemu tez przypadło zaopiekować się Maryją, Matką Jezusa po śmierci Jej Syna: „Oto Matka twoja”.
Miłosierdzie Boże wydaje się jeszcze głębsza tajemnicą niż Boża miłość. Tenże Jan pisze
w swojej Ewangelii: "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy,
kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" J 3,16. Od kiedy bramy raju zostały zamknięte, ponieważ człowiek nie chciał posłuchać Pana Boga lecz dał się skusić złu, cały rodzaj ludzki został pozbawiony dostępu do raju, do szczęścia wiecznego. Kiedy Pan Bóg wołał Adama: „Gdzie jesteś?”,
ten ukrył się, bo zobaczył, że jest nagi.
2. Bóg przemówił przez Syna, który całe swoje życie ofiarował za nas, przyniósł pokój i odpuszczenie win.
Pan Bóg już wówczas obiecał, że zło/szatan zostanie pokonane przez Niewiastę i Jej potomstwo, czyli Zbawiciela. Ciągle szukał dróg do człowieka. „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna”
(Hbr 1,1). Jezus, Syn Boży stał się człowiekiem dla nas i dla naszego zbawienia. „On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,6n) Nie skorzystał ze sposobności, ale od żłóbka po krzyż ofiarował
za nas swoje życie, a potem obiecał, że pozostanie z nami aż do skończenia świata (Mt 28, 20). Pierwsze słowa Jezusa Zmartwychwstałego to: „Pokój wam”: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J 20,22-24)
3. Odpust zupełny w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego:(Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia 29.06.2002).
a) udziela się odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”.
b) Ponadto marynarze (…) niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy
i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu (…) i z zamiarem spełnienia - gdy tylko będzie to możliwe - trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosierny, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”.
c) Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny, ci którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe.
„(…) najpiękniejsze, co mogło się przydarzyć tej ziemi, to chrześcijaństwo”
(strona autorska ks. prof. Jerzego Szymika)
Gabriela Seifert-Knopik